Het verhaal van vandaag zat hem écht in de staart. In de straten van Tomares sprintte Mads Pedersen naar de winst in de zestiende etappe van de Vuelta a España. Op het laatse ‘hupje’ van 400 meter op drie kilometer van de meet versnelde Roglic. Alleen Ackermann kon mee. Wright, van Poppel en Pedersen maakte de sprong bovenop. Klassementsleider Evenepoel reed daar lek. In de sprint kwam Roglic ten val en kwam gehavend met Mike over de streep. Mike zat in de groep op acht seconden achter de vijf koplopers; hij werd 34e.
Twee Spanjaarden toch in aanval
Zowel Trek-Segafredo (met Pedersen) als Cofidis (met Coquard) hadden hun zinnen gezet op deze vlakkere rit. Toch mochten Ander Okamika (Burgos-BH) Luis Ángel Maté (Euskaltel-Euskadi) de dag kleuren. Het duo sloeg de handen ineen en kregen al snel een vrijgeleide van het peloton. De voorsprong liep al snel op tot ruim boven de vier minuten.
Peloton op weg naar lastige finale
Het einde van de vroege ontsnapping kwam in zicht en met nog goed vijftien kilometer op de koersteller kwam er een einde aan het avontuur van Okamika en Maté. Op het eerste klimmetje van anderhalve kilometer aan 6% gebeurde er echter weinig.
Roglič valt aan
In de laatste kilometers lag het tempo hoog en werd het peloton uit elkaar getrokken. Evenepoel zat niet vooraan en Roglic zag een kans om tijd te pakken en ging dan ook vol aan op het laatste korte heuveltje van een 500 meter aan 8%. Niet veel later werd duidelijk dat Evenepoel te kampen had met mechanische pech. Maar het noodlot sloeg toe voor de Sloveen, die ten val kwam.
Opnieuw Mads Pedersen
Pedersen kreeg hier weinig van mee, zette op het juiste moment aan en bleek voor de tweede keer in deze Vuelta te goed voor de concurrentie. Pascal Ackermann werd tweede, Danny van Poppel derde. In het algemeen klassement gaat Evenepoel nog altijd aan de leiding. De Belg reed lek in de laatste drie kilometer en werd in dezelfde tijd geplaatst als de renners in de eerste grote groep achter de vier koplopers (dus op 8 seconden). Mike staat nu 123e in het algemeen klassement en steeg twee plekken.
"We hadden een plan; zelf zat ik te ver."
Mike: “Het verhaal tot de finale was kort met die twee koplopers. Op het einde hadden we een plan om aan te vallen. Mijn plan was om zo hard mogelijk omhoog te sprinten, maar ik zat te ver. Toen ging Primoz zelf en hij sloeg een gaatje. Ze pakten met z’n vijven enkele seconden. Maar toen zag ik hem vanuit de groep plotsklaps tegen de grond gaan, écht klote. Op de streep kwam ik bij hem uit. Hij zat inmiddels weer op de fiets, maar was zichtbaar aangeslagen. Die blessures gaan energie kosten.”