De Spanjaard Roger Adrià heeft op de Citadelle van Namen in een sprint de Grand Prix de Wallonie op zijn naam geschreven. De renner uit de Bull-BORA-hansgrohe formatie was sneller dan zijn landgenoot Aranburu. Mike moest zo'n dertig kilometer voor de streep afrekenen met een lekke band en kon daardoor niet meesprinten met de groep van zo’n kleine zestig renners.

De Grand Prix de Wallonie finishte dus opnieuw op de Citadel van Namen (2,9 km aan 4,1%). In de tweehonderd kilometer naar de voet van deze kasseiklim kwamen de coureurs ook al de nodige hellingen tegen. Zo moest op vijftien kilometer van de streep nog de Côte du Tienne-aux-Pierres (3 km aan 5,3%) beklommen worden.

Eerste waaier sluit aan bij vroege vlucht

Vroeg in de wedstrijd ontstond er een kopgroep van zes renners. De Belgen Michiel Lambrecht, Arno Claeys en Kenny Molly kozen het ruime sop samen met Gleb Brussenskiy, Mulu Kinfe Hailemichael en Jan Sommer. Hun maximale voorsprong bedroeg iets meer dan vier minuten.

Op ongeveer vijftig kilometer van de streep ging het tempo in het peloton de hoogte in. Er ontstond een eerste waaier, die de kopgroep inrekende. Maar met maximaal 25 seconden op de rest van het peloton was de kloof zeker niet definitief. De samenwerking was onvoldoende en alleen Oscar Riesebeek bleef over. Hij hield het in zijn eentje een tijdje vol, maar op 19 kilometer van de streep zat zijn avontuur er definitief op. De volgenden die het probeerden waren Mads Würtz Schmidt en Mikes ploegmaat Georg Zimmermann.

In een zenuwslopende massaprint probeerde Mike als laatste van de Nederlandse sprinttrein Olav Kooij naar de Europese titel te loodsen. Een sterk nummertje van Merlier, die te ver leek te zitten, zorgde ervoor dat de sterke opkomende Kooij strandde op plaats 2. Verrassende derde was de Est Madis Mihkels (Intermarché). Mike eindigde als 19e.

Mike in de aanval
Zoals verwacht eindigde het kampioenschap in een sprint van een omvangrijke groep. Toch was de strijd rond Hasselt bijzonder aantrekkelijk. Ook Mike greep zijn kansen. Tweemaal maakte hij deel uit van een kopgroep van een tiental renners. Op de Zammelenberg plaatse hij zelfs een demarrage die ervoor zorgde dat hij even met Pedersen en Trentin de kop van de koers vormde.

Massasprint
In slotfase was het gedaan met alle vluchtpogingen en kon een selecte groep beginnen aan de laatste opdracht: de massasprint.

Olav Kooij was vandaag de snelste in de BEMER Cyclassics. De renner van Visma | Lease a Bike rekende in Hamburg af met de opkomende Jonathan Milan en Mikes ploegmaat Biniam Girmay. Mike zelf klasseerde zich zelf ook mooi in de top tien, een achtste plaats.

Zes renners vormen vlucht

De BEMER Cyclassics ging door een ongeluk in de eerdere amateurkoers en de inzet van een helikopter op het parcours drie kwartier later van start (12.00 uur) en zo werd de wedstrijd ingekort tot 178 kilometer. Kort na deze verlate start kregen zes avonturiers de zegen van het peloton. Taco van der Hoorn, Michael Mørkøv, Stefan de Bod, Rémi Cavagna, Andrea Vendrame en Cyrus Monk waren de zes durvers en vormden de vlucht van de dag.

Ze kregen weliswaar acht minuten, maar er waren voldoende ploegen met sprintambities. Na het inrekenen van de vluchters, de drie beklimmingen van de Waseberg (slechts 800 meter a 8%) en een aantal valpartijen was eigenlijk alles nog samen. Of toch niet, want Alex Aranburu en Jan Christen wisten zich los temaken van het peloton. Op de laatste beklimming liet de Spaanse kampioen zijn medevluchter ter plekke. Maar er waren nog vijftien kilometer af te leggen. Na een solo van vijf kilometer was hij eraan voor de moeite.

Kooij houdt Milan af

Olva Kooij, in de Renewi Tour nog betrokken bij een valpartij en op het komende EK in België één van de speerpunt van TeamNL, zette zijn sprint op tijd in en leek op weg naar een overtuigende zege. Dat was echter buiten de lange Milan gerekend. De Italiaan kwam door het vele gedrum vast te zitten, maar vond nog net op tijd een gaatje en kwam met zijn bekende lenderukken sterk opzetten. De sprinter van Lidl-Trek kwam echter net te laat. Hij moest zo genoegen nemen met de meest ondankbare ereplaats, Biniam Girmay kwam als derde over de streep.

De koninginnenrit van Renewi Tour voerde door de bekende Vlaamse wegen met fameuze beklimmingen: o.a. de Oude Kruisberg, Berg Ten Houte en natuurlijk de Muur van Geraardsbergen. Een twintig renners kozen vroeg het hazenpad, maar zij kregen nooit veel ruimte. Bij de laatste passage van de Muur werden de laatste vluchters gegrepen en vielen ook in het kleine peloton, met alle favorieten diverse gaten. Mike en Biniam Girmay verdwenen daar uit de voorste linies.

Weer in beeld
Tv- beelden van hen waren er niet meer, maar snel na de winnaar dook Mike op in een verbrokkelend groepje dat reed voor plaats 10. Zijn 25e plaats van vandaag was goed voor plaats 17 in het eindklassement.

Winst voor De Lie en Wellens 
Voor de vierde keer in zijn carrière heeft Tim Wellens de Renewi Tour op zijn erelijst gezet. Wellens eiste in de slotrit van Menen naar Geraardsbergen de eindzege op. Leider Alec Segaert moest tevreden zijn met een tweede plaats. Arnaud De Lie, Belgisch kampioen, won op de hellende aankomst gemakkelijk de sprint van vluchtmakker Tim Wellens.

Dan toch weer, Jasper Philipsen. De Belg wint de vierde etappe van de Renewi Tour. Hij moest eerder deze ronde twee keer zijn meerdere erkennen in Jonathan Milan. Maar was nu de snelste in de massasprint op de vierde dag. Christophe Laporte werd tweede, Arnaud De Lie derde. Mike kwam als veertiende over de meet in dezelfde tijd.

Waaiers

De etappe startte in het Nederlandse Oostburg en finishte 178,5 kilometer later in het Belgische Aalter. In het openingsuur ging het meteen vol op de kant, waardoor het peloton enkele keren brak. Telkens kwam er weer een hergroepering, maar het bleef nerveus. Mike was attent en zat steeds mee in de eerste groep,

Kopgroep in tweeën

Ondertussen ontstond er een kopgroep. Bouts, Colman, Bastiaens, De Meester, Pellaud en Rootkin-Gray pakten een dikke minuut op het peloton. Toch was hun avontuur maar van korte duur. Colman gingen daarna echter weer in de aanval, nu met Van Boven, De Bondt, De Bod, Van Lerberghe en Maas. Verschillende ploegen controleerden, maar met de Groene Kilometer, een kleine twintig kilometer van de streep, reden de vluchters nog wel vooruit. Daarna was het snel voorbij met de vluchters, hoewel De Bondt nog tegenstribbelde.

De biljartvlakkerit van Blankenberge naar Ardooie - waar nog zes lokale ronden afgewerkt moesten worden - leverde uiteindelijk een tweede sprintzege op voor Jonathan Milan die opnieuw Jasper Philipsen klopte in de massasprint.

Thijssen sprinter van dienst
Geen Biniam Girmay zagen we op de voorposten, wel ploegmaat Gerben Thijssen, die door Adrien Petit en Mike keurig van voren gehouden werd. Een actie die hem een 7e plaats opleverde tussen de erkende snelle mannen. Mike kwam in het peloton als 44e binnnen. In het algemeen klassement is 32e achter leider Segaert.

Sprintersploeg aan zet
In een snelle openingsfase liep de snelheid meteen flink op, maar toch slaagden vijf erin een voorsprong te nemen en deze te behouden tot in de zes lokale ronden in de plaats van aankomst. Op tien kilometer van de meet was Warre Vangheluwe, de man van de streek, de laatste vluchter die werd ingerekend en mochten de sprinterploegen hun snelle man gaan positioneren.