Vanmorgen voelde Mike zich gelukkig wat fitter. "Maar er zit een groot verschil tussen op de fiets zitten en erlangs staan. We gaan het zien vandaag."

De Belg Remco Evenepoel heeft als rode truidrager de tiende rit van de Vuelta a España overtuigend gewonnen. Hij gebruikte zijn specialisme om de voorsprong op Primoź Roglič met 48 seconden te vergroten. De tijdrit tussen Elche en Alicante had een lengte van 30,9 kilometer. Evenepoel werkte deze chronorace af in 33 minuten en 18 seconden, een gemiddelde van 55,7 kilometer per uur.

Op de dag voor de tweede rustdag won Louis Meintjes de negende rit van de Vuelta a España gewonnen. Op de steile slotklim van Les Praeres was hij de beste uit de vluchtgroep van negen renners. Remco Evenepoel nam opnieuw tijd op zijn voornaamste belagers. Hij wist weg te rijden op de laatste klim van Ayuso, Mas, Rodriguez en Roglic.

"Nog niet fit. Hopelijk gaat het straks op de fiets wat beter", appte Mike vanmorgen. Gisteren voelde hij zich namelijk al niet goed en kwam hij op achterstand binnen. Meteen na de start van deze klimetappe ging het wegdek al omhoog. En … geen Mike meer te zien in het peloton.

Tijdens de lange beklimming van de Puerto de San Glorio ging het hard in het peloton. Met name de ploeg Trek probeerde de sprinters te lossen. Dat lukte gedeeltelijk, maar veroorzaakte ook scheuringen in de groep. Sommigen renners – onder wie Mike - slaagden er niet meer in om weer aan te sluiten.

Voor de start kon Mike zijn dertigste verjaardag op bescheiden wijze vieren in de teambus met "riestevlaai zonder slagroom" en koffie, maar daarna wachtte gewoon een nieuwe en zware etappe in Baskenland.

Het Jumbo-treintje met leider Roglic bepaalde in de vijfde etappe lang het tempo van het peloton. Tot 40 km van de aankomst deed Mike weer veel kopwerk. Bij het begin van de eerste klim liet hij de groep gaan.

De eerste rit op Spaanse bodem toonde lange tijd hetzelfde beeld: zes koplopers snelden door het Baskenland, 3 minuten daarachter het peloton aangevoerd door Mike. Kilometers deed hij het werk, terwijl zijn ploegmaats hem af en toe nieuwe bidons en gelletjes brachten.

Een rode trui op kop van het peloton met nog 4 kilometer te gaan. Enigszins verrassend voerde Mike de Jumbo-Visma-trein aan. Met nog 3 km te gaan verdween hij uit beeld. Mike had zijn taak verricht en liet zich wat uitzakken, waardoor ploegmaat Eduardo Affini de leiderstrui kon overnemen.

Bijna leek Mike zelfs de tweede etappe in Utrecht te gaan winnen, maar zijn vierde plaats in een hectische eindsprint leverde hem wel de leiderstrui op! Na het iconische geel van de Tour veroverde hij nu het magische rood van de Vuelta.