Gelukkig voelde Mike zich vanmorgen fitter dan gisteren en kon hij tot 60 km voor de aankomst zijn werk doen in de Jumbo-trein, die lang het peloton aanvoerde in de lastige bergrit naar Saint-Sauveur-de-Montagut: wind op kop en 3 beklimmingen van eerste categorie. Nadat Mike de steeds kleiner wordende groep moest laten gaan, zagen we in korte tijd de andere Jumbo-mannen ook afhaken.

Na 3 podiumplaatsen op een rij vlamde Wout van Aert dan toch naar zijn overwinning in Parijs-Nice. In de tijdrit was hij enkele seconden sneller dan ploegmaats Primoz Roglic en Rohan Dennis. Een niet fitte Mike eindigde in de middenmoot als 80^e.

In de laatste 2 km reed het geel-zwarte treintje prominent van voren. De mannen Jumbo-Visma kenden de lastige finale die licht bergop was. Mike keek af en toe om. Hij wilde zeker te weten dat Wout van Aert aan zijn wiel zat. De lead-out van Mike mocht er zijn. Christophe Laporte nam even over en Wout was gelanceerd.

Wout van Aert, Promoz Roglic, Christophe Laporte en Mike Teunissen hadden de strijd in de wind overleefd. Met nog 60 km te gaan gaven de geelzwarten op kop van de eerste waaier vol gas richting Orléans. En toen … - inderdaad op het verkeerde moment – een lekke achterband bij Mike.

Het resultaat van de inspanningen van Mike en zijn ploeggenoten mocht er zijn: na de slotklim op 6 km van de finish knalden drie hardrijders van Jumbo-Visma naar Mantes-la-Ville. Het uitgedunde peloton moest zich gewonnen geven en kwam pas 20 seconden na het sterke collectief binnen. Juichend reden Roglic (tweede) en Van Aert (derde) en Laporte over de streep. De Fransman mocht winnen en begint morgen in de leiderstrui aan de tweede etappe.

Zondag 6 maart begint Mike met zijn ploeggenoten in Mantes-la-Ville aan de 80e editie van Parijs-Nice. De eerste drie ritten zijn vrij vlak, woensdag staat in Domérat een korte tijdrit over 13 km op het programma.