1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6

Dat slechts 46 van de 171 deelnemers de finish haalden geeft duidelijk aan dat het WK in Engeland een ware slijtageslag was. Voor de start moest de organisatoren al bekendmaken dat er aanpassingen aan de route noodzakelijk waren, doordat een gedeelte van de route onder water stond. Regen, wind en lage temperaturen veroorzaakten werkelijk barre koersomstandigheden.

Vluchters
Al na twintig kilometer ontsnapten elf renners, die een nooit meer dan vier minuten voorsprong kregen en al snel werden ingelopen op de zware  plaatselijke ronden.

Mike in de kopgroep
Mike rijdt daar steeds bij de eersten van de groep. Met nog 45 km springt hij weg uit het peloton en maakt de oversteek naar twee koplopers. Even later rijdt hij met Pedersen, Küng en Moscon vooruit. Het peloton zit dan op 20 seconden. Voor de Nederlandse ploeg is dit een ideale situatie. Ze heeft controle over de wedstrijd. De samenwerking in de kopgroep verloopt goed. Mike geeft zelfs een gelletje aan een collega. Helaas moet Mike –door de kou bevangen – zijn medevluchters laten gaan.

Teleurstellende wending
Voor de ploeg lijkt de koerssituatie weer een positieve wending te krijgen als Mathieu van der Poel samen met Matteo Trentin doortrekt en ook van voren geraakt. Bij de het klinken van de bel voor de laatste ronde bestaat de kopgroep uit Moscon, Trentin, Van der Poel, Küng en Pedersen. Van der Poel lijkt op rozen te zitten, maar net als Mike moet hij uitgeput lossen. Ook het peloton haalt hem in en even later ook Mike die dapper doorvecht in de regen. Hij hoeft niet te wachten, geeft Van der Poel aan.

Pedersen in regenboogtrui
In de oplopende eindsprint gaat Trentin vol overtuiging aan, maar hij valt stil en de Deen Pedersen wordt de verrassende wereldkampioen 2019. Küng rest de bronzen medaille. Mike komt als 36e binnen op acht minuten, Van der Poel arriveert twee minuten later als op plaats 45.

Warme douche
Meteen na aankomst  mag Mike nog zijn verhaal vertellen voor de NOS-microfoon. Zijn getekend gezicht spreekt boekdelen: op naar een warme douche ...

Wel in de groep die kampioen levert ...
"Mijn aanval was gepland. Ik voelde me goed en het was mijn taak om met dit soort aanvallen mee te gaan", zegt Mike die morgen terugkeert naar Nederland. "Toen ik eenmaal van voren zat, voelde ik wel dat het al wat minder werd. Uiteindelijk was ik helemaal aan het verkrampen en verkleumen. Tsja, en toen was het helemaal gedaan. Dat is wel heel jammer natuurlijk, want het bleek wel de goede groep te zijn, de groep waaruit de wereldkampioen kwam …