1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6

Mike heeft zijn eerste top tien klassering in een wielermonument te pakken. Hij kwam met een select groepje aan op de piste van het Vélodrome André Pétrieux in Roubaix. In dat groepje werd hij alleen door de Fransman Sénéchal geklopt. Eerder waren al vijf renners ontsnapt. Philippe Gilbert won de koers en bleef zijn medevluchter Nils Politt voor.

Veel tegenwind in de openingsfase

Een peloton van 175 renners begon in Compiègne aan een tocht van 257 kilometer, waarvan 54,5 kilometer over kasseien. Na 85 kilometer kwam pas de eerste échte 'tekening' in de koers, waarbij zo ongeveer 25 renners aan de leiding kwamen met enkele sterke renners, zoals Gaudin, Schär, Tentin, Lampaert, Politt, Gougeard en Küng. Zij mochten als kopgroep de eerste kasseistroken van de dag aansnijden. De voorsprong bleef onder een minuut. Jumbo-Visma, Team Sky en Bahrain-Merida hadden de slag gemist en bepaalden het tempo aan kop van het peloton. De kopgroep zou de finale niet halen en op 121 kilometer van het einde volgde er een hergroepering.

Valpartijen, lekke banden en op weg naar Bos van Wallers

Ook dit jaar bleek Parijs-Roubaix een nerveuze koers de nodige pech en valpartijen. Taco van der Hoorn kwam op een kasseistrook hard ten val. De renner van Jumbo-Visma kon zijn wedstrijd echter vervolgen. Het peloton denderde in sneltreinvaart door naar het Bos van Wallers. Mike zat daar oplettend van voren en draaide met de beste vijftien van deze strook de weg op. Op deze vijf sterren-strook raakte hij ploegmaat Wout van Aert door materiaalproblemen kwijt. De Belg kreeg de fiets van Pascal Eenkhoorn en begon aan de achtervolging. Op 85 kilometer van het einde wist hij weer aan te sluiten. Toen Van Aert vervolgens naar zijn reserve-fiets wisselde, ging hij in een bocht onderuit. Desalniettemin slaagde Van Aert erin om een gat van een minuut dicht te rijden en weer aan te sluiten in het peloton.

Gilbert in de aanval

Net na de bevoorrading ontstond er op het moment dat de wedstrijd bredere wegen opzocht een nieuwe kopgroep van zes renners: Gilbert, Politt, Sagan, Vanmarcke, Lampaert en toch van Aert.. De zes reden al snel een voorsprong van een minuut bij elkaar en zouden deze vervolgens consolideren. Mike zat met ploeggenoot Maarten Wynants in een grote groep. Zeg maar het peloton of wat daar nog van over was.

Van Aert haakt af; Mike rijdt weg op Carrefour de l'Arbre

Op Camphin-en-Pévèle (op 19 kilometer van de meet) moest Van Aert zijn eerdere inspanningen moeten bekopen. Een paar kilometer later op de strook van Gruson versnelde Politt en alleen Gilbert kon de kloof dichten. In de sprint was Gilbert de lange Duister de baas en won zijn vierde wielermonument.

Mike aan het woord vanuit Roubaix:

Mike kende in deze uitgave van Parijs-Roubaix helemaal geen pech. Waar andere betrokken waren bij een valpartij bleef Mike op de fiets en reed ook niet lek. Mike: "Begin heb ik me rustig gehouden. Naar de eerste kasseistroken ben ik opgeschoven. In het Bos van Wallers zat ik goed van voren. Vanaf dat moment was het vooral bij ons chaotisch. Van Aert reed lek, nam de fiets van Eekhoorn, wisselde naar zijn eigen fiets, viel, maar kwam toch weer terug tussen de auto's. Op dat moment zat ik met Wynants in de eerste groep. Wachten was voor mij en ook voor Maarten geen optie. Als iemand van ons had gewacht zou hij op een volgende kasseien-strook worden gelost. Wout rijdt daar veel harder over heen. Ik zou oplettend zijn in de groep en waar mogelijk het tempo wat proberen eruit te halen. Dat lukte soms ook. Toen Wout er weer bij kwam, reed hij al snel weg met de beste renners. Op dat moment ben ik vooral gaan volgen. Op Carrefour de l'Arbre zijn we met de andere goede mannen weg gereden. Nog steeds kon ik me beperken tot volgen, tot Wout terugviel. Toen heb ik wel mee gereden. We kwam jammer genoeg niet meer bij Vanmarcke en Sagan. De sprint was wel oké, en een zevende plaats is toch niet verkeerd. Sowieso mijnveerste top tien in een wielermonument."


Interview NOS