1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6

Parijs-Roubaix, een koers die tot vele (zo niet alle) wielrenvolgers tot de verbeelding spreekt. De belofteversie hiervan stond, na een pauze van 1 jaar, weer op de kalender en gaat net als de “echte” over meer dan 20 kasseistroken, dwars door Noord-Frankrijk. 2 jaar geleden werd ik al 8e en hoopte ik al om nog eens terug te mogen komen om te rijden voor de overwinning. Die dag was dus zondag 1 Juni 2014. De koers was 190 km lang, met 21 kasseistroken en met de laatste 50 kilometer zo goed als gelijk aan de profversie.

De eerste 40 km waren zonder kasseien en zorgen er meestal dat een vroege vlucht kan wegrijden. Ook nu reden er na 20 km een tiental renners weg, maar het duurde lang voordat deze de definitieve zege kregen van het peloton. Toen dat dan eindelijk leek te gebeuren, maakte nog een paar renners gebruik van de situatie om snel over te springen. Bij deze jongens hoorde ik, samen met ploegmaat Ricardo van Dongen en ex-ploegmaat Gert-Jan Bosman sprongen we als allerlaatste over om tot een kopgroep van 16 man te komen. Het gat bleef nog lang een halve minuut maar op en na de eerste kasseistroken liepen we snel uit, tot uiteindelijk meer dan 4 minuten. In het peloton kwam de achtervolging nooit meer op gang, zodat we deze pas op in Roubaix weer terug zouden zien. De finale kwam al vroeg op gang, nadat er op 60 km van de streep al wat meer naar elkaar werd gekeken en de meeste al wat meer aangespoord moesten worden om op kop te rijden.  Uiteindelijk kreeg Tyler Williams van de opleidingsploeg van BMC wat ruimte, totdat er werd gereageerd bij ons op de strook van Auchy les Orchies. Halverwege die strook zag ik mijn moment om over te springen en toen ik aan het einde van die strook aansloot, zag ik dat niemand kon volgen.  Met z’n tweeën bleven we een handvol seconden houden op de rest van de oorspronkelijke kopgroep, totdat de ploegmaat van Williams, Bas Tietema, alleen overstak. Met z’n drieën liepen we langzaam uit tot 1 minuut op de eerste achtervolgers. Carrefour de l’Arbre draaide ik als eerste op en ik zag al meteen dat Tietema wat achterstand had opgelopen. Iets later kreeg ook Williams het lastig en ik besloot vol door te gaan. Ik liep al meteen uit tot meer dan 10 seconden op Williams en toen Tietema ook nog lek reed werd het een man tegen man gevecht.  Seconde voor seconde liep ik uit en op de laatste kasseistrook van Hem had ik al meer dan een halve minuut. Vervolgens reed ook Williams op Hem nog lek en reed ik met meer dan een minuut voorsprong richting Roubaix. Ik had alle tijd om mijn anderhalve ronde te rijden op de Velodrome en toen ik over de streep kwam draaide Williams pas net de baan op. Een hele mooie overwinning op een heel goed moment, het doel om prof te worden lijkt met deze resultaten weer wat dichterbij en daarnaast is het natuurlijk fantastisch om op de erelijst te staan van deze koers.. Aan het einde van de week rijd ik in Frankrijk de profkoers Boucles de Mayenne en volgende week in Nederland tussen de profs te staan in de Ster ZLM Toer.